Bring the gospel

Gisteren zijn we naar de kerk geweest, alhoewel kerk, het was een kleine open tent waarin een deel van de kerkgangers werd beschermd tegen de zon. Aanvankelijk zaten wij in de zon, maar Uganda zou Uganda niet zijn als ze hun gasten geen betere plekken gaven. Na een lange muzikale intro werden nieuwe gemeenteleden geïntroduceerd en vervolgens kwamen wij aan de beurt. Marco hield na een kort welkomstwoord van Moses een zorgvuldig voorbereide speech in het Engels. Daarna kregen we de gelegenheid om als team een lied ten gehore te brengen. We zongen het alom bekende '10.000 Reasons', wat goed in de smaak viel. Ook de rest van de kerkdienst zag er iets anders uit dan de gemiddelde kerkganger bij ons thuis gewend is. Zo werd er onder luid geklap en met handgebaren gezongen. Ook waren er getuigenissen en hield Moses een vurige preek in het Engels die al even vurig door Justine werd vertaald in het Lugandees. 

In de middag stond er een bezoek aan de gevangenis op het programma. Moses houdt daar wekelijks een preek om de gevangenen een hart onder de riem te steken. Vooraf waren we al gewaarschuwd voor hetgeen we daar zouden aantreffen dus gelukkig waren we goed voorbereid. Bij aankomst gingen de gevangenen op de binnenplaats zitten en werden we voor de tweede keer deze dag geïntroduceerd. Na de preek bad Moses om een zegen voor de gevangenen die binnenkort mogelijk vrijkomen. Vervolgens mochten we nog even in de slaapvertrekken van de gevangenen kijken. Wat we hier aantroffen, overtrof ons voorstellingsvermogen. In een donker hok van maximaal vijf bij vijf meter moesten 30 gevangenen op de koude grond slapen. Ze liggen dus letterlijk hoofd aan hoofd. Overdag moeten ze ook nog eens ontzettend hard werken en krijgen ze eten wat wij onze honden nog niet zouden voeren. Opvallend detail, de gevangenisdeuren in Uganda zitten niet op slot en gevangenen kunnen zonder problemen naar buiten lopen. Toch denkt niemand eraan om te ontsnappen omdat je dan min of meer vogelvrij bent. Zo werkt ook de omgeving mee om de gevangenen binnen te houden. 

Vandaag zijn we na een weekend rust weer aan de slag gegaan en hebben we grote stappen kunnen zetten. De examenhal ziet er na ons schilderwerk al stukken beter uit en we hebben nog drie dagen om er samen met de andere vaklui echt iets moois van te maken. Verder hebben de dames met de kids loombandjes gemaakt. 

Aangezien ons programma tot aan vrijdag vergelijkbaar is met vorige week, hebben we vanmiddag weer geoefend met de Djembé's. Ons ritmegevoel en onze techniek is helaas nog niet verbeterd, maar we kregen wel weer een prachtig concert van de leerlingen. Ongelooflijk hoe goed die jonge gasten al zijn. Dit zal ook komen doordat muziekles in Uganda verplicht is. 

Aan het eind van de middag kwam de jongen met de open botbreuk ook nog langs. Het stuk bot is inmiddels afgebroken dus nu is er enkel nog een wondje. Omdat hij koortsig was en de medische post medicijnen aanraadde, hebben we deze voor hem gekocht, waarmee het grootste probleem hopelijk wordt verholpen. Overigens kwam zijn broertje vanochtend ook nog langs. Nicolas (de broer van Justine) heeft onder mijn begeleiding de wond schoongemaakt en hem opnieuw verbonden. De wond geneest gelukkig, maar die zal niet dicht zijn voordat wij weer vertrekken. We hopen dat u voor hen zult blijven bidden. Na gedane arbeid nemen wij verder rust en hopelijk kunnen we over twee dagen weer een nieuwe blog plaatsen.